Zasiłek chorobowy po rozwiązaniu umowy o pracę

Z tytułu niezdolności do pracy pracownikowi przysługuje albo wynagrodzenie chorobowe, o którym mowa w art. 92 kodeksu pracy (za pierwsze 33 dni choroby w roku, a jeśli pracownik ukończył 50-ty rok życia, to za pierwsze 14 dni choroby w roku). Zdarzają się jednak sytuacje, w których zasiłek chorobowy przysługuje pomimo faktu, iż tytuł do ubezpieczenia (umowa o pracę) ustał, a zasiłkobiorca nie jest już pracownikiem. Zasiłek chorobowy przysługuje bowiem w określonych przypadkach także i po zakończeniu stosunku pracy.

Co do zasady, stosownie do art. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (zwanej potocznie ustawą zasiłkową) zasiłek chorobowy przysługuje osobie, która stała się niezdolna do pracy w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego (w czasie trwania umowy o pracę). Jednocześnie stosownie do art. 7 powołanej ustawy zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu do ubezpieczenia chorobowego, jeśli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała nie później niż w ciągu 14 dni od dnia ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego (rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku pracy) albo nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu do ubezpieczenia chorobowego w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby. Należy tu wyraźnie podkreślić, iż te 30 dni ciągłości niezdolności do pracy (zwolnienia lekarskiego) to nie musi być ciągłość w tym sensie, że cały okres co najmniej 30 dni musi być potwierdzony jednym zaświadczeniem lekarskim. Może to być kilka zwolnień lekarskich pod rząd, byleby pomiędzy nimi nie było przerwy.

Zasiłek chorobowy po rozwiązaniu umowy o pracę

Zasiłek chorobowy przysługuje również byłemu pracownikowi. Należy tu jednak odróżnić dwa przypadki – gdy pracownik stał się niezdolny do pracy (poszedł na zwolnienie lekarskie) jeszcze w czasie trwania zatrudnienia i drugi, o którym mowa powyżej, czyli niezdolność do pracy powstaje już po ustaniu zatrudnienia i trwa co najmniej 30 dni. Jeśli pracownik stał się niezdolny do pracy jeszcze w czasie, gdy pozostawał w zatrudnieniu, to za te dni choroby, kiedy jeszcze stosunek pracy trwa, pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego albo zasiłku chorobowego, natomiast po ustaniu stosunku pracy ma prawo do zasiłku chorobowego do końca okresu, wskazanego w zaświadczeniu lekarskim jako okres niezdolności do pracy z powodu choroby (co do zasady łącznie do 182 dni).

Jeśli zwolnienie lekarskie, które pracownik dostarczył pracodawcy jeszcze w czasie trwania zatrudnienia, wykracza poza datę, w której stosunek pracy ustał, to pracodawca ma obowiązek przekazać je do ZUS wraz z formularzem ZUS Z-3, który pozwoli ZUS na ustalenie wysokości zasiłku. Jeśli natomiast zwolnienie lekarskie były pracownik otrzymał już po ustaniu tytułu do ubezpieczenia (po rozwiązaniu się umowy o pracę), to to zwolnienie lekarskie musi dostarczyć byłemu pracodawcy, a ten z kolei, wraz z formularzem ZUS Z-3, wysyła je do właściwego oddziału ZUS.

Po ustaniu tytułu do ubezpieczenia (np. rozwiązaniu umowy o pracę) zasiłek przysługuje byłemu pracownikowi pod warunkiem, że nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 13 ustawy zasiłkowej. Stosownie do powołanego przepisu zasiłek chorobowy nie przysługuje po ustaniu tytułu do ubezpieczenia (umowy o pracę), jeśli były pracownik ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, kontynuuje lub podejmuje działalność zarobkową, z mocy której zostaje objęty dobrowolnie lub obowiązkowo ubezpieczeniem chorobowym, nie nabył prawo do zasiłku chorobowego (nie ma wymaganego okresu wyczekiwania), jest uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego lub nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, jak również gdy podlega obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu rolników.